صفحه اصلی

در ایران شماره 115 امدادگر را به مرکز مدیریت حوادث و فوریت های پزشکی محلی متصل می‌کند. دستورالعمل زیر امدادگر را راهنمایی می‌کند که چگونه با اورژانس 115 تماس بگیرد:

• اگر امدادگرتنهاست باید :
  • فریاد بزند و کمک بخواهد و در همین زمان بررسی مصدوم را آغاز کند.
  • اگر کسی برای کمک نیامد و اقدام فوری برای مصدوم لازم نیست.
    • می‌تواند چند لحظه مصدوم را برای تماس با اورژانس 115 تنها بگذارد.
    • اگر جعبه کمک‌های اولیه در دسترس است، آن را نزد مصدوم بیاورد.
    • فوراً نزد مصدوم برگردد.
• اگر افراد دیگری برای کمک هستندامدادگر باید :
  • نزد مصدوم بماند و اگر اقدامات احیا یا کمک های اولیه را می داند، آماده باشد که آنها را انجام دهد.
  • فرد دیگری را برای تماس با اورژانس 115 و آوردن جعبه کمک‌های اولیه بفرستد.

زمان تماس با اورژانس 115

به عنوان یک قانون، باید با 115 تماس بگیرد و کمک بخواهد، هنگامی که :

• کسی آسیب شدید دیده یا دچار بیماری اورژانسی و مخاطره آمیزی شده است.
• امدادگر مطمئن نیست که در این فوریت پزشکی باید چه کاری انجام دهد.

امدادگر باید به خاطر داشته باشد: تماس با اورژانس 115 حتی زمانی که احتمال دارد نیازی نباشد بسیار بهتر از آن است که کسی به کمک اورژانس نیاز داشته باشد و با 115 تماس گرفته نشود

• اگر مصدوم به صدا کردن و تکان دادن عکس العمل نشان نمی‌دهد.
• بیماری که دچار درد و ناراحتی ناگهانی قفسه سینه شده است.
• فردی که دچار علایم سکته مغزی شده است.
• فردی که دچار اختلال تنفس و مشکل در نفس کشیدن شده است.
• فردی که دچار آسیب و سوختگی شدید شده است.
• فردی که دچار تشنج شده است.
• فردی که ناگهان نتواند یکی از اعضاء بدنش را حرکت دهد.
• فردی که دچار برق گرفتگی شده است.
• اگر کسی دچار مسمومیت با سم شده است.
• اگر کسی سعی کرد خودکشی کند.

سئوالات متصدی اورژانس

امدادگر زمانی که با اورژانس 115 تماس می‌گیرد باید آماده باشد که به چند سوال درباره موقعیت اورژانس پاسخ دهد این‌ها برخی از سوالاتی هستند که احتمالاً متصدی اورژانس از امدادگر می‌پرسد :

• محل حادثه کجاست؟ وامدادگر از چه شماره‌ای تماس می‌گیرد؟
• چه موقعیت اورژانسی پیش آمده است؟
• نام امدادگرچیست ؟
• آیا مصدوم هوشیار است؟
• آیا مصدوم تنفس عادی دارد؟
• آیا امدادگر می‌تواند اقدامات احیاء یا کمک‌های اولیه را انجام دهد؟

امدادگر به خاطر داشته باشد: تا زمانی که متصدی ازامدادگر نخواسته است تلفن را قطع نکند. برخی از متصدیان اورژانس آموزش دیده اند که امدادگررا برای کمک به مصدوم راهنمایی کند تا بتواند اقدامات احیاء و کمک های اولیه را انجام دهد.

• امدادگرچگونه علت را پیدا کند؟

پس از آنکه مطمئن شود که محل حادثه امن است باید بفهمد که علت حادثه چیست تا بتواند به مصدومین کمک کند. ابتدا عوامل تهدید کننده حیات و سپس علل دیگر باید بررسی شود.

مراحلی که در ادامه ذکر شده است به امدادگر کمک می کند تا علت حادثه را بیابد و بتواند به بهترین نحو به مصدومین کمک کند. این مراحل به ترتیب ذکر شده‌اند.

مرحله 1- محل حادثه امن است.

زمانی که امدادگر به محل حادثه نزدیک می‌شود اطمینان حاصل کند که محل امن است. سعی کند با نگاه به اطراف نشانه‌ای که او را به علت حادثه نزدیک می‌کند بیابد.

مرحله 2- آیا مصدوم هوشیار است.

هوشیاری فرد آسیب دیده را بررسی کند. به شانه‌های مصدوم ضربه بزند و با صدای بلند از او بپرسد «حالتان خوب است؟»

• مصدومی که هوشیار باشد به یک نوعی پاسخ امدادگر را می‌دهد. ولی باید به خاطر داشته باشد، مصدومی که اکنون هوشیار است ممکن است تا چند لحظه دیگر هوشیاری خود را از دست بدهد. پس باید مرتباً هوشیاری مصدوم را بررسی کند.
• اگر مصدوم هوشیار است و می‌تواند به سوالات امدادگر پاسخ دهد، به او بگوید که می‌خواهد کمک کند و مشکل را از او بپرسد.
• اگر مصدوم تنها حرکات جزئی می‌کند، به خود می‌پیچد و یا فقط ناله می‌کند؛ باید با اورژانس 115 تماس بگیرد و یا از کسی بخواهد این کار را انجام دهد.
• مصدومی که هوشیار نیست و تحت هیچ شرایطی به تحریکات امدادگر پاسخ نمی دهد. باید فوراً با اورژانس 115 تماس بگیرد و یا از کسی بخواهد این کار را انجام دهد.

مرحله 3- تنفس مصدوم را بررسی کند.

• بررسی کند که آیا مصدوم نفس می‌کشد یا خیر.
• اگر مصدوم تنفس عادی ندارد و یا بریده بریده نفس می‌کشد، آن را بدون تنفس اطلاق کند.

مرحله 4- نشانه‌ای از جراحت

• به دنبال نشانه های بارز از جراحت مانند خونریزی، شکستگی استخوان، سوختگی و یا گاز گرفتگی باشد.

پس از کمک به مصدوم

مراقبت پزشکی از مصدوم

امدادگر نیازی نیست تصمیم بگیرید آیا مصدوم پس از کمک‌های اولیه نیازی به مراقبت‌های پزشکی دارد یا خیر. امدادگران پیش بیمارستانی اورژانس 115 باید در این مورد تصمیم بگیرند.

شرایط احساسی و روانی امدادگر

پس از هیجانات یک موقعیت اورژانس، ممکن است امدادگراحساس یاس و افسردگی کند، حتی اگر حادثه به خیر گذشته باشد. به هر حال در این لحظات بحرانی مسئولیت‌ شرعی، انسانی و اخلاقی بسیاری بر عهده امدادگر است. به محض اینکه افراد آموزش دیده مثلاً تیم اورژانس از راه رسیدند، امدادگرکنار می رود؛ پس ممکن است امدادگراحساس کند به او بی‌توجهی شده یا حس بدی پیدا کند،  ولی باید اجازه دهد تا آن‌ها به مصدوم کمک کنند. اگر تمام این اقدامات نتیجه ندهد ممکن است احساس گناه به امدادگر دست دهد و خود را سرزنش کند. این احساسات عجیب نیست و ممکن است برای هر امدادگری پیش بیاید. امدادگر می تواند این احساسات را با مشاور، پزشک، پرستار و یا دیگر پرسنل درمانی در میان بگذارید.